Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΚΑΤΑΔΥΤΙΚΟΥ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΔΥΣΗ ΑΝΑΨΥΧΗΣ



Η ευθυγράμμιση - τακτοποίηση του εξοπλισμού του αυτοδύτη σε συνδυασμό με την κατάλληλη οριζόντια θέση πλεύσης και το σωστό ζύγισμα του εξοπλισμού σε σχέση με το κέντρο βάρους του σώματος υποβρυχίως συμβάλουν στη βελτίωση της κατανάλωσης αέρα και μειώνουν την προσπάθεια που απαιτείται για να κινηθεί το σώμα μέσα στο νερό. Ο έμπειρος αυτοδύτης θα πρέπει να βρει την χρυσή τομή στη διαμόρφωση του εξοπλισμού επάνω του με σκοπό τη μείωση του συνολικού προφίλ του μέσα στο νερό. Αυτό λέγεται υδροδυναμικότητα και είναι στην ουσία η μείωση της αντίστασης του ποσοστού που παρουσιάζει το σώμα κινούμενο μέσα στο πυκνότερο περιβάλλον του νερού. Οσο μικρότερος ο συντελεστής υδροδυναμικότητας τόσο λιγότερη ενέργεια χρειάζεται για να παραχθεί έργο, άρα τόσο καλύτερη η κατανάλωση. 

Αυτό θα το πετύχει κανείς με αρκετό ψάξιμο και προσαρμογές επάνω του. Κάθε μικρή προσαρμογή προς αυτό τον στόχο μειώνει το ποσοστό αντίστασης και αυξάνει την υδροδυναμική. Ενας άλλος τομέας στην κατάδυση με συσκευές (επιπλέον της οικονομίας αέρα) έχει να κάνει με την ευκολία των κινήσεων υποβρυχίως και το γεγονός της ευκολίας πλεύσης πρωτίστως σε κλειστά περιβάλλοντα όπως ναυάγια, σπηλιές και δευτερευόντως σε ανοιχτά νερά όπου ενδεχομένως να υπάρχουν εμπόδια που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια όπως πετονιές, δίχτυα ή φύκια. Ενα μη σωστά ζυγισμένο στο σώμα σύστημα εξοπλισμού μας επιβαρύνει και μας χαλάει την πλευστότητα με αποτέλεσμα την παραγωγή περισσότερης ενέργειας από μέρους μας για να παράγουμε έργο – κίνηση υποβρυχίως.

Αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντικό αν ο δύτης συναντήσει ποτέ περίπτωση έκτακτης ανάγκης που απαιτεί ταχεία αντίδραση και άμεση πρόσβαση σε λειτουργίες ζωτικής σημασίας για τον εξοπλισμό του. Επίσης μπορεί να παρεμποδίσει σοβαρά στην περίπτωση διάσωσης προς άλλον αυτοδύτη και σε καταστάσεις ανάδυσης κινδύνου. Αντιθέτως, ένα σωστά ρυθμισμένο και κατανεμημένο σύστημα επάνω στο σώμα αυξάνει την δυνατότητα μας σε μια γρήγορη αντίδραση και επίσης αυξάνει την αυτοπεποίθηση μας.

Υπό καθαρά ορθολογιστικές συνθήκες δεν θα πρέπει να υπάρχει στοιχείο του εξοπλισμού που να κρέμεται μακριά από το σώμα ενός αυτοδύτη. Οι έμπειροι τουλάχιστον αυτοδύτες θα πρέπει να έχουν εξετάσει αυτή την αναγκαιότητα και θα πρέπει να αρχίσει να τους απασχολεί το θέμα του τι κουβαλάνε, πως το διευθετούν επάνω τους και κατά πόσο αυτά που κουβαλάνε τους είναι χρήσιμα. Θα πρέπει να έχουν επινοήσει λύσεις για την αποθήκευση εξαρτημάτων που θα είναι τα απολύτως απαραίτητα, θα διατηρούνται όμως πάντα σε ασφαλή και υδροδυναμική θέση χωρίς να κρέμονται ανεξέλεγκτα γύρω από το σώμα, χωρίς να μπλέκονται και να ενοχλούνε.

Μιλάμε για μια αρχική μινιμαλιστική προσέγγιση περίπου όπως των τεχνικών δυτών και την δική τους διαμόρφωση εξοπλισμού, αλλά όχι στο ποσοστό που βρίσκουμε εκεί, χωρίς την αναγκαία εξειδίκευση του εξοπλισμού και κυρίως χωρίς υπερβολές προσανατολισμένοι πάντα στο είδος του εξοπλισμού για κατάδυση αναψυχής.

Ας αξιολογήσουμε τον εξοπλισμό μας βλέποντας την εφαρμογή του επάνω μας μέσα από μια διαφορετική προοπτική.

1) Ας ελέγξουμε πρωταρχικά την διαμόρφωση των σωλήνων μας στο σύστημα υποστήριξης της αναπνοής μας μετά την έξοδο τους από το πρώτο στάδιο του ρυθμιστή πίεσης. Οι σωλήνες θα πρέπει να ξεκινάνε από την σωστότερη θέση στις διόδους αέρα του πρώτου σταδίου, να κατευθύνονται προς το σωστό σημείο στο ίδιο επίπεδο με το σώμα, να έχουν τις σωστές διαστάσεις, δεν πρέπει να ξεπροβάλλουν ή να περισσεύουν προς διάφορες πλευρές και αν όχι μπορούμε να τους αλλάξουμε με άλλους που θα δοκιμάσουμε και θα είναι πιο λειτουργικοί.

2) Μεταφέρουμε συνήθως πολλά αξεσουάρ. Αν αυτό στην αρχή φαίνεται χρήσιμο, ωστόσο μετά από λίγο καιρό ανακαλύπτουμε ότι τα περισσότερα δεν είναι και τόσο απαραίτητα. Επίσης κρέμονται από διάφορες θέσεις επάνω μας. Στους αρχάριους αυτό φαντάζει όμορφο και λειτουργικό, στην ουσία όμως είναι αλλιώς. Αποκτώντας εμπειρία ο αυτοδύτης καταλαβαίνει την χρηστικότητα των εξαρτημάτων και την σχέση τους με την ασφάλεια υποβρυχίως. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εταιρίες κατασκευάζουν όλο και μικρότερα και βολικά εξαρτήματα. Σκεφτείτε το παλιό και τεράστιο μαχαίρι στο πόδι του δύτη και δείτε ότι έχει αντικατασταθεί με ένα μικρό και ευέλικτο μαχαιράκι τοποθετημένο επάνω στο τζάκετ ή στους σωλήνες που δεν προεξέχει, εφαρμόζει τέλεια και προσεγγίζεται με εύκολο και γρήγορο τρόπο. Μια μινιμαλιστική προσέγγιση στη διαμόρφωση του εξοπλισμού μας αυξάνει σίγουρα την αποτελεσματικότητα του σύμφωνα με τα σύγχρονα δεδομένα.
 

3) Εναλλακτική πηγή αέρα. Το βοηθητικό – εφεδρικό σύστημα παροχής αέρα (χταπόδι) πόσες φορές δεν το έχουμε δει να κρέμεται, να σέρνεται στον βυθό ή να μπλέκεται; Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία γι΄ αυτό. Τοποθετείτε πάντα σε θέση κοντά στον κορμό μας και έτσι που να μπορούμε να το φτάνουμε άμεσα και στα τυφλά. Δεν το κάνουμε μόνο για την σωστή εφαρμογή, αλλά κυρίως για την διαδικασία που θα το χρειαστούμε σε κατάσταση συντροφικής αναπνοής. Υπάρχουν πολλοί αποτελεσματικοί τρόποι για να γίνει αυτό. Εφαρμόστε επάνω σας και βρείτε τον ευκολότερο και καταλληλότερο τρόπο που να πληρεί τα παραπάνω. 


4) Μανόμετρο. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για ένα σωλήνα μανόμετρου – υψηλής πίεσης που κρέμεται ελεύθερα και μακριά από το σώμα και που το ψάχνεις να το βρεις όταν χρειαστεί να ελέγξεις τον αέρα σου. Πάντα δεμένο επάνω στο τζάκετ και πάντα σε τέτοια θέση που να το ελέγχουμε άμεσα. Αν το λάστιχο είναι μακρύ το αλλάζουμε με ένα κοντύτερο και πιο εύχρηστο. Το ζητούμενο στο βυθό είναι να παίρνουμε την κάθε πληροφορία στον μικρότερο δυνατό χρόνο.
 

5) Σωλήνας άμεσης πλήρωσης. Πάντα δίπλα και πιασμένος παράλληλα με τον βασικό σωλήνα άμεσης πλήρωσης του τζάκετ. Αν είναι αρκετά μακρύτερος θα περισσεύει απο επάνω μετά την σύνδεση του με τον ταχυσύνδεσμο, οπότε εφαρμόζουμε και τροποποιούμε έναν κοντύτερο.

Πρωτότυπο Άρθρο του Κώστα Ανδρεάδη ©

ΣΤΑΣΕΙΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Πόσο σημαντικές είναι οι στάσεις ασφαλείας όταν κάνουμε κατάδυση; Στάσεις ασφαλείας και γιατί πρέπει να κάνετε Ορισμένες τεχνικές που μαθαίν...